Zagrożone Sieweczki Rdzawoszyje Zapisują Się W Historii Illinois

Wiosną 2025 roku federalnie zagrożone sieweczki rdzawoszyje polecą na północ ze swoich zimowych siedlisk, aby rozpocząć kolejny cykl lęgowy w regionie Wielkich Jezior.

Brad Semel, regionalny specjalista ds. ochrony gatunków z Illinois Department of Natural Resources (IDNR), wraz z grupą wolontariuszy i członków kilku organizacji środowiskowych, ma nadzieję powitać dwie pary sieweczek hodowanych w niewoli, które w ubiegłe lato gniazdowały w Waukegan i Chicago. Liczą również na to, że jedno lub więcej piskląt, które opuściły gniazda w 2024 roku, powróci na wybrzeże jeziora Michigan w Illinois i założy własne rodziny.

Semel i inni pracują od wielu lat, aby chronić sieweczkę rdzawoszyją w Illinois. Dzięki ich wysiłkom te piaszczystego koloru, 7-calowe ptaki kochające plaże wielokrotnie zapisały się w historii stanu, w którym kiedyś były powszechnymi letnimi mieszkańcami wybrzeża jeziora Michigan.

W 2023 roku jaja zostały pobrane z kilku gniazd na plażach w stanie Nowy Jork po tym, jak jeden z rodziców z każdego gniazda został zabity przez drapieżnika.

„Pod specjalistyczną opieką zespołu weterynarzy z całego kraju pisklęta wykluły się i były wychowywane na stacji terenowej” – powiedział Semel. Wkrótce po nauczeniu się latać Semel wypuścił młode ptaki w idealnych siedliskach dla sieweczek w Chicago i Waukegan. Był to pierwszy przypadek wypuszczenia ptaków hodowanych w niewoli poza Michigan.

Troje z tych sieweczek ponownie zapisało się w historii, gdy wiosną 2024 roku wróciły, aby rozmnażać się i wychowywać młode dokładnie tam, gdzie zostały wypuszczone.

Pepper i Blaze, nazwane na cześć rodzimych roślin wydmowych rosnących na piaszczystych plażach, gdzie zbudowały gniazdo, wychowały troje piskląt w Waukegan. Tymczasem Sea Rocket, rodzeństwo Peppera, pojawiła się tam, gdzie została wypuszczona – na Montrose Beach – i połączyła się w parę z Imanim, inną sieweczką rdzawoszyją, która od kilku lat czekała na plaży na znalezienie partnera. Wychowali jedno pisklę, które osiągnęło dorosłość i zeszłego lata odleciało na południe.

Semel wspomina dzień z maja 2024 roku, kiedy plaża w Waukegan była spowita gęstą mgłą, a nadciągająca burza jeszcze bardziej pogorszyła warunki.

„Myślałem wtedy o wszystkich wyzwaniach, z jakimi ptaki muszą się mierzyć podczas migracji – od drapieżników po światła budynków, w które mogłyby uderzyć w locie” – powiedział.

Wtedy usłyszał melodyjny dźwięk. Było to nawoływanie sieweczki rdzawoszyjej, a gdy zobaczył unikalne obrączki na nogach ptaka, wiedział, że to Pepper. Ostatni raz widziano go na Florydzie, gdzie spędził zimę po opuszczeniu Waukegan.

„Wrócił dokładnie na tę samą plażę, na której spędził zaledwie 24 dni swojego życia w poprzednim roku” – powiedział Semel. „To niesamowita historia migracji.”

Dzień później Blaze pojawiła się u boku Peppera, gotowa do założenia rodziny. W tym samym czasie na Montrose Beach Sea Rocket była zalecana przez Imaniego.

„Minęło bardzo dużo czasu, odkąd sieweczki rdzawoszyje gniazdowały w dwóch różnych miejscach wzdłuż wybrzeża jeziora w Illinois” – powiedział Semel. W 1876 roku 30 par sieweczek rdzawoszyich rozmnażało się na plaży w Waukegan, a liczne inne gniazdowały wzdłuż wybrzeża jeziora Michigan w pobliżu jeziora Calumet. Jednak w latach 40. XX wieku w Illinois nastąpił dramatyczny spadek populacji, spowodowany rozwojem rekreacyjnym i przemysłowym. Według Great Lakes Piping Plover Recovery Effort, w przeszłości wybrzeża Wielkich Jezior każdego lata gościły prawie 800 par lęgowych sieweczek rdzawoszyich. W 1955 roku ptaki te całkowicie zniknęły z wybrzeży Illinois. W 1986 roku sieweczka rdzawoszyja została wpisana na federalną listę gatunków zagrożonych. Do 1990 roku na wolności pozostało jedynie 13 par.

Programy hodowli w niewoli, odbudowa siedlisk, monitoring wolontariuszy zarówno na terenach lęgowych, jak i zimowiskach oraz inne działania pomogły temu gatunkowi.

Każda sieweczka jest obrączkowana i śledzona tak dokładnie, jak to możliwe, zarówno podczas cyklu lęgowego, jak i na zimowisku.

„Obecnie większość par koncentruje się w Michigan, dlatego ważne jest, aby pomóc im wrócić do miejsc lęgowych, w których historycznie gniazdowały w Illinois” – powiedział Semel. „To bardzo obiecujące, że możemy przywrócić historyczny zasięg tych ptaków.”

„Istnieje niezwykła liczba wolontariuszy i specjalistów, którzy wkładają ogromny wysiłek w to, aby te ptaki powróciły” – dodał Semel. „To po prostu niezwykle satysfakcjonujące doświadczenie.”

Jedna z osób monitorujących sieweczki rdzawoszyje, Carolyn Lueck, powiedziała, że całą zimę 2023–2024 spędziła w napięciu, czekając na wieści o ptakach hodowanych w niewoli i wypuszczonych na plaży w Waukegan. Gdy dowiedziała się, że Pepper i Blaze zostały zauważone zimujące odpowiednio na Florydzie i w Karolinie Północnej, poczuła ogromną radość.

Biorąc pod uwagę, że sieweczki rdzawoszyje hodowane w niewoli mają co najmniej 79-procentowy wskaźnik powrotu do miejsca, z którego zostały wypuszczone, miała nadzieję na dobre wiadomości na wiosnę.

„Kiedy zobaczyłam je wracające do Waukegan, dokładnie tam, gdzie zostały wypuszczone, byłam zachwycona” – powiedziała. „To było ogromne uczucie ulgi i ekscytacji dotyczącej ich przyszłości.”

Lueck działa jako wolontariuszka w organizacji non-profit Sharing Our Shore, która jest partnerstwem Lake County Audubon Society i miasta Waukegan.
Program został stworzony, aby chronić sieweczki rdzawoszyje oraz system plażowy, w którym gniazdują, a także miejsce migracji innych ptaków i wzrostu rzadkich roślin. Grupa prowadzi programy edukacyjne i opracowuje materiały informacyjne dla społeczności Waukegan na temat ptaków oraz kluczowego siedliska przybrzeżnego.

Blaze i Pepper dobrali się w parę, jak tylko ich stopy dotknęły piasku. Lueck wspomina, jak obserwowała Peppera robiącego kilka zagłębień w piasku, które Blaze następnie sprawdzała. Lueck, wraz z innymi wolontariuszami, widziała ich zaloty, kopulację, a potem wspólną opiekę nad gniazdem z czterema jajami.

Pepper jest w rzeczywistości wnukiem stryjecznym Monty’ego i Rose, dwóch sieweczek rdzawoszyich, które w 2018 roku próbowały zagnieździć się na żwirowym parkingu na plaży w Waukegan. Ze względu na intensywny ruch jaja zostały zabrane z gniazda, wyklute w niewoli, wychowane, a następnie wypuszczone na plaży w Michigan.

W 2019 roku Monty i Rose wróciły do Illinois, gdzie wychowały dwoje piskląt na Montrose Beach. Wróciły również w 2020 roku, wychowując kolejne trzy pisklęta, a następnie w 2021 roku, kiedy odchowały dwa młode. W 2022 roku Monty wrócił na plażę, ale później padł. Rose nigdy nie wróciła.

Tamima Itani, główna obserwatorka sieweczek na Montrose Beach, była świadkiem zarówno sukcesów, jak i niepowodzeń tych rzadkich ptaków od momentu, gdy Monty i Rose po raz pierwszy tam zagnieździły się.

Zarządza harmonogramami wolontariuszy, tworzy materiały edukacyjne i koordynuje działania z lokalnymi, stanowymi i federalnymi agencjami. Jej praca została doceniona, gdy IDNR uznało ją za jedną z 11 wybitnych wolontariuszy roku 2024.

„Itani odegrała kluczową rolę w ochronie sieweczek rdzawoszyich i ich siedliska” – powiedziała w oświadczeniu dyrektor IDNR, Natalie Phelps Finnie.

Itani była obecna, gdy w 2021 roku wykluł się Imani – sieweczka rdzawoszyja z gniazda Monty’ego i Rose.

„Powrócił wiosną i latem 2022 oraz 2023 roku, zajmując wspaniałe terytorium, ale nie miał partnerki, z którą mógłby je dzielić, założyć gniazdo i wychować młode” – wspomina Itani.

Była także tam, gdy jedno z piskląt hodowanych w niewoli w 2023 roku, Sea Rocket, odleciało na zimowisko.

„Tego dnia miała żyłkę wędkarską owiniętą wokół stopy i nasze nadzieje na jej powrót były niewielkie” – powiedziała Itani.

„Ale wróciła tam, gdzie została wypuszczona, i razem z Imanim bez chwili zwłoki połączyli się w parę, kopulowali i założyli gniazdo z czterema jajami” – dodała Itani. „Przez cały okres inkubacji pozostawali w gnieździe, stawiając czoła błyskawicom i burzom, ulewnym deszczom, gradowi, silnym wiatrom oraz zjawisku sejszy, które zalało całą plażę wodą.”

W tym czasie IDNR i jego agencje partnerskie, w tym U.S. Fish and Wildlife Service, U.S. Department of Agriculture oraz Chicago Park District, spędziły wiele godzin na plaży, rozważając sposoby uratowania jaj przed zalaniem.

„Dosłownie musieliśmy podnieść gniazdo na Montrose o ponad stopę, ponieważ znajdowało się na obszarze plaży narażonym na powodzie” – powiedział Semel. „Obraz ściany wody obmywającej gniazdo, gdy 25 czerwca uderzyło mezotsunami, na zawsze pozostanie w mojej pamięci.”

Ta nowa technika została później zastosowana w Pensylwanii, gdzie uratowała kolejne gniazdo. Illinois nadal jest liderem w innowacyjnych metodach ochrony sieweczek rdzawoszyich.

We wrześniu pisklę Sea Rocket i Imaniego, Nagamo, odleciało na zimowisko. Pisklęta Peppera i Blaze, Juniper, Sage i Willow, opuściły gniazdo pod koniec sierpnia.

Od listopada Blaze, Pepper i Sea Rocket zostały zauważone na swoich zimowiskach w Karolinie Północnej, na Florydzie i w Luizjanie. Wszystkie przetrwały trudne warunki pogodowe oraz huragany, które budziły niepokój obserwatorów.

Wolontariusze monitorujący ptaki w obu lokalizacjach są jednocześnie uradowani i ostrożni, ponieważ pracują nad edukacją innych w zakresie potrzeby ochrony nie tylko tych rzadkich ptaków, ale także ekosystemu wybrzeża, w którym żyją.

Wiosną 2025 roku obserwatorzy powrócą na swoje stanowiska, czekając na powrót ukochanych sieweczek i możliwość ponownego obserwowania ich zalotów oraz wychowywania młodych, aby populacja mogła nadal rosnąć.