Mieszczanie: Strategie współistnienia kojotów i rudych lisów w miejskiej dżungli

by Max Allen | February 1, 2024 | Badania, Dzikiej przyrody, Grunt

A brown and gray coyote pauses in a grassy area along the edge of a woodland.

An urban coyote along the Chicago River near Lincoln Park. Photo by Mark Gibboney.

A brown and gray coyote rests at the base of tree in a grassy area in the springtime. — Zrozumienie, jak kojoty i rude lisy współistnieją w środowisku miejskim, ma kluczowe znaczenie dla zarządzania interakcjami między ludźmi a dziką przyrodą oraz promowania różnorodności biologicznej. Zdjęcie dzięki uprzejmości The Urban Wildlife Institute przy Lincoln Park Zoo.

Wyobraź sobie koyota przechadzającego się przez Millennium Park lub rudego lisa przemykającego między miejskimi ogródkami. Może to brzmieć jak scena z filmu przyrodniczego, ale to rzeczywistość dzikiej przyrody w Chicago. Środowiska miejskie zawsze były domem dla dzikich zwierząt blisko związanych z ludźmi, takich jak szczury i wiewiórki, ale coraz częściej stają się miejscami spotkań różnorodnej fauny. Wśród nich znajdują się większe i dziksze gatunki, w tym mezokarniwory, takie jak koyoty i rude lisy. Mezokarniwor to zwierzę o średniej wielkości (<35 funtów), którego dieta składa się głównie z mięsa, a resztę stanowią pokarmy niepozyskiwane w wyniku polowania, takie jak owady, grzyby, owoce, inne materiały roślinne oraz wszelkie dostępne pokarmy.

W niedawno opublikowanym artykule w czasopiśmie Urban Ecosystems Alyson Cervantes oraz zespół badaczy, w którym brał udział autor, postanowili zrozumieć, jak te canids przetrwają w mieście. Badanie zagląda w tajemnicze życie koyotów i lisów, odkrywając fascynującą historię tego, jak wydrążyły one swoje nisze w zatłoczonym krajobrazie Chicago. Jest to istotne, ponieważ jak powiedziała Cervantes: „Koyoty stały się głównym drapieżnikiem w Illinois, a brak aktywności ludzi w obszarach wiejskich może wpływać na lisy rude. Obserwujemy tę negatywną zależność między koyotami a lisami, gdzie lisy unikają obszarów, w których przebywają koyoty”.

A gray and brown coyote pauses while walking through a snowy woodland landscape. — Kojot przy drzewie. Miejski kojot. Zdjęcie dzięki uprzejmości Instytutu Dzikiej Przyrody w Zoo Lincoln Park.

Zrozumienie, jak te gatunki współistnieją w środowiskach miejskich, jest kluczowe dla zarządzania interakcjami między ludźmi a dziką przyrodą oraz promowania różnorodności biologicznej. Cervantes i jej zespół wykorzystali pułapki fotograficzne rozmieszczone w całym Chicago przez pracowników zoo Lincoln Park, aby udokumentować złożone dynamiki interakcji między koyotami a lisami rudymi. W badaniu zastosowano wielosezonowe modele zajętości do zrozumienia dystrybucji oraz modelowanie równań strukturalnych do zrozumienia interakcji między koyotami a lisami rudymi.

“Jednym z najbardziej zaskakujących odkryć badania było to, że lisy rudo-szare i koyoty nie dzieliły przestrzeni, jak moglibyśmy się spodziewać” – powiedziała Cervantes. “Zamiast tego, lisy wydawały się zwiększać swoją aktywność w bardziej zurbanizowanych obszarach, gdy koyoty były mniej aktywne, co pozwalało im unikać koyotów w wspólnych przestrzeniach.” W rzeczywistości kluczowym odkryciem badania było odkrycie miejskiego szachownicy wykorzystywanej przez koyoty i lisy rudo-szare do ułatwienia ich współistnienia.

Okazało się, że canids dzielą swoją aktywność przestrzennie, priorytetyzując korzystanie z różnych siedlisk. Koyoty preferują bardziej naturalne zakamarki miasta, takie jak rezerwaty leśne. Lisy rudo-szare z kolei zależały od złożonego oddziaływania między koyotami a działalnością ludzką. W obszarach o dużej aktywności ludzkiej, lisy rudo-szare były bardziej prawdopodobne w obecności, gdy koyoty również były obfite.

A black and white image of a red fox near the base of a tree in a snowy woodland near a stream. — Lis rudy. Badacze stwierdzili, że podczas gdy zarówno lisy rude, jak i kojoty były aktywne głównie w nocy, w miarę intensyfikacji urbanizacji, lisy rudy przesunęły swoją aktywność bardziej w godziny nocne, unikając bezpośredniej konkurencji z kojotami. Zdjęcie dzięki uprzejmości Instytutu Dzikiej Przyrody w Zoo Lincoln Park.

Szachownica miejska nie była grana tylko w przestrzeni, ale także w czasie. Obie canids były bardziej aktywne nocą, ale w miarę intensyfikacji urbanizacji, lisy przesunęły swoją aktywność bardziej w stronę nocy i z dala od czasów, kiedy koyoty były aktywne, unikając tym samym konkurencji. To czasowe dzielenie, zwłaszcza w silnie zurbanizowanych obszarach, pozwala tym blisko spokrewnionym canines na dzielenie się wysokiej jakości habitatem i unikanie bezpośrednich konfrontacji.

Ten fascynujący taniec w przestrzeni i czasie sprzyja współistnieniu tych dwóch konkurencyjnych gatunków w mieście. Ta wyrafinowana wiedza na temat dynamiki mezokarniworów w środowiskach miejskich może być pomocna w działaniach ochronnych, pomagając tworzyć przestrzenie, w których różnorodna fauna może rozwijać się obok ludzkich społeczności. W miarę rozwoju miast coraz bardziej istotne staje się odkrywanie strategii stosowanych przez te miejskie mesopredatory w celu promowania harmonijnego współżycia między ludźmi a dziką przyrodą.

Jak zauważyła Cervantes: “Zrozumienie tych interakcji może być korzystne dla planowania terenów zielonych, a także promowania współistnienia ludzi i dzikiej przyrody poprzez zwiększenie świadomości społecznej i edukację, zwłaszcza w kontekście dalszej urbanizacji”.

Max Allen jest ekologiem karniworów na Uniwersytecie Illinois. Jego badania koncentrują się na ekologii i zachowaniu gildii karniworów na całym świecie, ze szczególnym naciskiem na zrozumienie ekologicznych interakcji karniworów dla stosowanej ochrony i zarządzania.