
Małż salamandrowy (Simpsonaias ambigua). Zdjęcie: Sarah Douglass.
Małż salamandrowy (Simpsonaias ambigua). Zdjęcie: Sarah Douglass.
Małż salamandrowy (Simpsonaias ambigua) to drobny, cienkołupinowy małż słodkowodny i jeden z najrzadszych spotykanych gatunków małży. Nieobserwowany w Illinois od ponad wieku, został ponownie odkryty przez badaczy, którzywykorzystali zarówno nowoczesne metody genetyczne, jak i tradycyjne ręczne przeszukiwaniemułu pod skałami w rzece Sangamon, aby odnaleźć ten rzadki gatunek.
Historycznie małże salamandrowe występowały na całym Środkowym Zachodzie w średnich i dużychrzekach, zazwyczaj zasiedlając podłoża z mułu, piasku i żwiru pod płaskimi lub warstwowymi skałami oraz progami skalnymi.
Podobnie jak wszystkie rodzime małże słodkowodne, larwy małża salamandrowego, zwane glochidiami, wymagają gospodarza, do którego mogą się przyczepić przed przeobrażeniem izakończeniem cyklu życiowego. Przyczepienie larw do gospodarza i ich metamorfoza u wielu gatunków małży następują zazwyczaj w ciągu kilku tygodni. Po zakończeniu tego procesu młode małże odpadają od gospodarza i osiadają na dnie rzeki.
To, co sprawia, że małż salamandrowy jest naprawdę wyjątkowy, to fakt, że podczas gdy inne małże słodkowodne wykorzystują ryby jako gospodarzy (przyczepiając się do ich skrzeli lub płetw), małż salamandrowy korzysta wyłącznie z w pełni wodnej salamandry – odmieńca plamistego (Necturus maculosus). Stąd przyjęta powszechna nazwa: małż salamandrowy.
Odmieńce plamiste, gatunek zagrożony w Illinois, zamieszkują obszary z osłoną, takie jak skałypłytowe, półki skalne, duże fragmenty drewna oraz korzenie drzew. W związku z tym małże salamandrowe również zasiedlają te same obszary, aby pozostać blisko swojego gospodarza.
PW ciągu ostatnich kilku dekad małże salamandrowe stały się coraz rzadsze w całym swoim zasięgu, co budzi obawy o ich przyszłość.
Obecnie małż salamandrowy jest gatunkiem zagrożonym na poziomie stanowym i nie zostałznaleziony żywy w Illinois od ponad wieku. Frank C. Baker, przyrodnik z początku XX wieku i były kurator Chicago Academy of Science, wymienił przypuszczalnie żywe okazy z garstki zapisanychobserwacji zebranych na terenie całego stanu pod koniec XIX i na początku XX wieku. Małże salamandrowe były rejestrowane głównie w północnych i wschodnio-centralnych dorzeczach Illinois.
Od czasów Bakera podjęto ogromne wysiłki, aby odnaleźć ten nieuchwytny gatunek, jednak bez powodzenia. Małże salamandrowe są niezwykle trudne do wykrycia w konwencjonalnych badaniach ze względu na swój niewielki rozmiar (maksymalnie 2 cale), rzadkość występowania oraz specyficznesiedlisko związane z dużymi płaskimi skałami, które zamieszkują również ich salamandrowi gospodarze.
Zazwyczaj, podczas konwencjonalnych badań małży z poszukiwaniem w określonym czasie, przeszukujemy wizualnie i dotykowo (np. rękami, metoda zwana „grubbing”) najlepsze dostępnesiedliska, w których mogą występować małże.
Wiele gatunków małży zamieszkuje stabilne podłoża z piaskiem, żwirem i otoczakami, a niekiedy muł lub lekko muliste obszary wzdłuż koryta rzeki i jej brzegów. Jednak poszukiwanie małżasalamandrowego wymaga ukierunkowanego podejścia do pobierania próbek, ponieważ gatunek ten wykazuje skłonność do zasiedlania siedlisk pod skałami i płytami skalnymi.
Jedno z takich celowych badań miało miejsce na początku lat 2000., kiedy przeprowadzono badania historycznych zapisów kolekcji muszli małży salamandrowych, a kolejne odbyło się w 2024 roku whrabstwie Vermilion.
Odmieńce plamiste również są gatunkiem trudnym do wykrycia, często prowadzą nocny tryb życia, co utrudnia ich obserwację, ocenę statusu i aktualizację map rozmieszczenia (Matson, 2013; Collins et al., 2019).
Zarówno historycznie, jak i współcześnie, małże oraz ich salamandrowy gospodarz pozostają trudne do wykrycia za pomocą konwencjonalnych metod. W związku z tym nowe technologie i metody, takie jak środowiskowe DNA (eDNA), wykorzystywane jako narzędzie do wykrywania rzadkich gatunków słodkowodnych, wykazują obiecujące wyniki. Środowiskowe DNA to śladowe ilości DNA, które wszystkie organizmy pozostawiają w środowisku. Wykorzystując techniki kryminalistyczne i nowoczesne technologie genetyczne, możemy wykorzystać to DNA do wykrywania gatunków bez konieczności ich bezpośredniego obserwowania. Znalezienie zagrożonych lub krytycznie zagrożonych słodkowodnych małży za pomocą eDNA doprowadziło do udanych przypadków ich żywego odłowu, szczególnie w przypadku gatunków o bardziej unikalnych wymaganiach siedliskowych, takich jak małż Cumberlandia monodonta, który schronienie znajduje pod skałami. Pomogło to również w ocenie rozmieszczenia innych rzadkich gatunków. Zachęceni wynikami badań nad eDNA małży, a zwłaszcza badaniem dotyczącym małży salamandrowej przeprowadzonym przez zespół z Fisheries and Oceans Canada, wzrosło zainteresowanie wykorzystaniem metodologii eDNA dla tego gatunku w Illinois. Podobnie badania nad eDNA salamandry błotnej (Necturus maculosus) były z powodzeniem prowadzone w sąsiednich stanach, alejeszcze nie w Illinois. Dlatego byliśmy zainteresowani zastosowaniem metodologii eDNA dla obu gatunków, aby pomóc w ocenie ich rozmieszczenia jednocześnie.
Nasze programy w Illinois Natural History Survey, Collaborative Conservation Genomics Laboratory(CCGL; Mark Davis) oraz Freshwater Mollusk Ecology and Conservation Lab (Sarah Douglass) zaangażowały się w różne projekty związane z eDNA i niedawno połączyły siły w projekcie dotyczącym środowiskowego DNA (eDNA) skoncentrowanym na małży salamandrowej oraz salamandrze błotnej występujących we wschodniej centralnej części Illinois. Letnia stypendystka badawcza, Savanna Palmer, pobrała próbki i przeprowadziła analizę eDNA dla małży salamandrowej oraz salamandry błotnej w kilku lokalizacjach w górnym biegu rzeki Sangamon w ramach swojego projektu realizowanego w programie University of Illinois 2024 Summer Research Opportunity Program. Jej wyniki ujawniły jedno pozytywne wykrycie małży salamandrowej oraz kilka pozytywnych wykryć salamandry błotnej. Te wyniki stworzyły doskonałą okazję do wspólnego wysiłku w zakresie pobierania próbek małży.
W rześki jesienny poranek założyliśmy wodery i sprzęt do nurkowania (oraz czapki!) przedzanurzeniem się w spokojne wody rzeki Sangamon. Betonowe płyty umieszczone w celu stabilizacji brzegów wyściełały koryto rzeki, a my wiedzieliśmy, że to właśnie tam należy skoncentrować nasze poszukiwania.
Siedliska płytowe, zarówno sztuczne, jak i naturalne, takie jak lite skały czy łupki, są trudne do próbkowania niezależnie od warunków. Często potrzeba dwóch lub trzech osób, aby unieść iprzytrzymać płytę w pozycji pionowej, podczas gdy jedna lub dwie osoby badają przestrzeń pod nią w poszukiwaniu małży salamandrowej. Czasami przestrzeń pod kamieniami jest wystarczająco duża, by wsunąć dłoń lub ramię, ale często manewrowanie jest bardzo ograniczone. Prawie na pewno natkniesz się na jakieś nieoczekiwane stworzenie, ale rzadko na to, którego szukasz. Małe sumiki, takie jak sumiki płaskogłowe (Noturus) czy inne gatunki sumów, a także raki wykorzystują te miejsca jako schronienie. Od czasu do czasu można usłyszeć okrzyk zaskoczenia w wyniku takiego spotkania. Ja (Sarah) byłam szczypana przez raki, ukłuta kolcem sumika i podgryzana przez inne ryby. Jednak gdy podejrzewasz, że natknąłeś się na salamandrę błotną (która w dotyku przypomina mokry płat lazanii) i w końcu znajdujesz poszukiwaną małżę, cały wysiłek staje się tego wart.
Po około siedmiu roboczogodzinach poszukiwań znaleźliśmy 12 osobników. Małże znajdowały się w grupach od jednego do pięciu osobników pod kilkoma dużymi cementowymi płytami. Każdy osobnik został oznaczony unikalnym identyfikatorem muszli, pobrany do analizy genetycznej i oszacowanojego wiek. Po przetworzeniu małże zostały zwrócone do swoich naturalnych siedlisk. Dwa okazyzostały& zachowane jako wzorcowe, pierwsze od ponad wieku, dla Kolekcji Małży Illinois Natural History Survey.
To niezwykłe odkrycie już zainspirowało dalsze badania, w tym bardziej rozległe badanie eDNA rzekiSangamon, w nadziei na znalezienie dodatkowych populacji. Próbkujemy również to miejsce co dwa tygodnie, aby lepiej zrozumieć wzorce aktywności zarówno małży salamandrowej, jak i salamandry błotnej.
Jednak w szerszej perspektywie nasze obserwacje ukazują ogromną wartość eDNA w skupianiu wysiłków i ekspertyzy taksonomicznej na rzecz ochrony najrzadszych segmentów bioróżnorodności. W tym przypadku eDNA skłoniło do ukierunkowanych poszukiwań, które doprowadziły do odnalezienia żywych osobników małży salamandrowej po raz pierwszy od ponad wieku, mimo że gatunek ten przetrwał w stanie posiadającym prawdopodobnie najbardziej szczegółową i kompleksową inwentaryzację bioróżnorodności na świecie.
A może najważniejsze jest to, że to odkrycie przypomina nam, iż gatunki uważane za utracone mogą zostać odnalezione ponownie.
Sarah Douglass jest malakolożką specjalizującą się w słodkowodnych małżach w Illinois Natural History Survey (INHS) w Prairie Research Institute (PRI) na University of Illinois Urbana-Champaign. Jej główna praca w Urban Biotic Assessment Program polega na przeprowadzaniu ocen biologicznych rzadkich i zagrożonych małż słodkowodnych na obszarach przeznaczonych pod działalność budowlaną w korytarzach autostradowych w północnym Illinois.Jej szerokie zainteresowania badawcze obejmują ochronę małż słodkowodnych i ekosystemów rzecznych, środowiskowe DNA oraz naukę obywatelską. Sarah realizuje dodatkowe projekty badawcze dotyczące rodzimych i obcych gatunków małż w miarę dostępności czasu i funduszy.Pochodząca z Indiany, Sarah ukończyła studia licencjackie z biologii w Hanover College w Hanover, Indiana, a tytuł magistra nauk o środowisku na Taylor University w Upland, Indiana.
Mark Davis jest biologiem zajmującym się ochroną przyrody oraz dyrektorem Collaborative Conservation Genomics Laboratory w Illinois Natural History Survey, Prairie Research Institute na University of Illinois Urbana-Champaign od 2012 roku. Uzyskał tytuł licencjata (B.S.) i magistra (M.S.) w dziedzinie zoologii na North Dakota State University (Fargo), tytuł magistra (M.S.) w dziedzinie ekologii na Colorado State University (Fort Collins) oraz doktorat (Ph.D.) w dziedzinie zasobów naturalnych i nauk o środowisku na University of Illinois Urbana-Champaign. Jego badania z ostatniej dekady wykorzystują nowoczesne narzędzia genetyczne i genomiczne w wysoce współpracyjnym i interdyscyplinarnym podejściu do pomiaru i monitorowania bioróżnorodności, zrozumienia procesu wymierania oraz opracowywania strategii zarządzania mających na celu przedłużenie ewolucyjnych trajektorii zagrożonych gatunków. Chociaż pracuje nad szerokim zakresem taksonów – od drobnoustrojów, przez rośliny, bezkręgowce i kręgowce – Davis ma szczególne zamiłowanie do gatunków często niedocenianych, pomijanych i źle postrzeganych, takich jak węże, nietoperze, salamandry oraz, oczywiście, słodkowodne małże.
Prześlij pytanie do autora